مقایسۀ واکنش اندوتلیالی و عصبی سمپاتیکی شریان بازویی وزنه‌برداران نخبه با گروه کنترل همسن کم‌تحرک

هدف مطالعۀ حاضر مقایسۀ پاسخ‌های اندوتلیالی و عصبی سمپاتیکی شریان بازویی به محرک‌های اتساع و انقباض عروقی در وزنه‌برداران نخبه و گروه کنترل همسن کم‌تحرک است. هفت وزنه‌بردار نخبه (سن 2/2±5/23سال) و هشت آزمودنی سالم کم‌تحرک (سن 12/2±3/24 سال)  داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. برای تعیین اندازه‌های شریان بازویی در حالت استراحت، پس از 5 دقیقه انسداد بازو (اتساع عروقی وابسته به جریان) و طی تحریک سمپاتیکی حاد (تست فشار سرما) از اولتراسوگرافی داپلر وضوح بالا استفاده شد. پاسخ‌های واکنش عروقی به‌ترتیب از اوج تغییرات اتساعی و انقباضی اندازۀ مجرای شریانی محاسبه شد و با استفاده از آزمون‌های آماری t مستقل و اندازه‌گیری مکرر در سطح معنا‌داری 05/0 ≥P تجزیه‌وتحلیل شد. اندازۀ مجرای شریان بازویی وزنه‌برداران به‌ترتیب در هر سه حالت پایه [میانگین تفاوت‌ها 5/0 میلی‌متر (001/0=P)]، اوج اتساع [میانگین تفاوت‌ها 57/0 میلی‌متر (002/0=P)] و اوج انقباض [میانگین تفاوت‌ها 498/0 میلی‌متر (003/0=P)] به‌طور معنا‌داری نسبت به گروه کنترل بزرگ‌تر بود. هرچند تفاوت معنا‌داری بین شاخص‌های اتساع عروقی وابسته جریان، انقباض شریانی وابسته به تون سمپاتیکی و دامنۀ عملیات فیزیولوژیک شریان بازویی وزنه‌برداران و گروه کنترل همسن مشاهده نشد (05/0 ≥P). نتایج مطالعۀ حاضر نشان داد که واکنش عملکردی شریان بازویی لزوماً در وزنه‌برداران نخبه افزایش نمی‌یابد. هرچند، وزنه‌برداران نخبه از اندازۀ مجرای شریان بازویی بزرگ‌تری در مقایسه با گروه کنترل همسن سالم برخوردارند.